Στζαμπό, Ντετζό

(Szabo). Ούγγρος διηγηματογράφος και δημοσιογράφος (Κολοτζβάρ, σήμερα Κλούι 1879 - Βουδαπέστη 1945). Βραβεύτηκε από το πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης στην ουγγρική και γαλλική φιλοσοφία και στη συνέχεια αποφάσισε να ασχοληθεί με τη διδασκαλία. Ιδιοσυγκρασία οξύθυμη, αλλά ρομαντική στο συγγραφικό ύφος ο Σ. ήταν ο θεωρητικός του ρατσισμού, πρώτα αντισημίτης κι αργότερα αντιγερμανός. Άσκησε μεγάλη επίδραση στους φοιτητές του πανεπιστήμιου με τους λίβελούς του. Το αξιολογότερο διήγημά του είναι: Το βυθισμένο χωριό (1919) καθώς και άλλα δύο που ακολούθησαν Θαυμάσια ζωή (1921) και Βοήθεια (1925). Στα διηγήματά του ο Σ. περιγράφει τη σκληρή πραγματικότητα της διαμελισμένης Ουγγαρίας μετά τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο. Έργα θεωρητικά και μαχητικά του Σ. είναι: Η χρεοκοπία της ατομιστικής θεωρίας (1916), Τα προβλήματα των Ούγγρων προτεσταντών (1926), Τα τετράδια της κριτικής και Τα τετράδια του Λούντος Ματίι που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια του B’ Παγκόσμιου πολέμου, καθώς και η αυτοβιογραφία του συγγραφέα με τον τίτλο Ελετάιμ που εκδόθηκε σ’ έναν τόμο μετά τον θάνατό του το 1963.